Pianista, aranżer i kompozytor jazzowy. Po spektakularnym debiucie W połowie lat siedemdziesiątych W zespołach Extra Ball i Sun Ship W roku 1981 opuszcza Polskę z powodów politycznych. Mieszka i z powodzeniem kontynuuje artystyczną karierę muzyczną W Szwajcarii, a następnie W Niemczech. Sendecki ma na swoim koncie udział W sesjach nagraniowych blisko 200 płyt oraz artystyczną współpracę z wielkimi osobowościami jazzu zarówno W Europie, jak i USA – m.in.: Klausem Doldingerem i grupą Passport, Billym Cobhamem, Michaelem i Randym Breckerami, Rayem Andersonem, Peterem Herbolzheimerem, Larrym Coryellem, Didierem Lockwoodem, Michałem Urbaniakiem i Urszulą Dudziak, Birelim Lagrenem, Jaco Pastoriusem, Charliem Mariano, Vitoldem Rekiem (z którym współtworzył W Polsce grupę Sun Ship), Zbigniewem Namysłowskim, Joe Hendersonem, Lenym Whiteem, Marcusem Millerem, Ernie Wattsem. od 1996 r. jest trwale związany z jedną z najlepszych orkiestr jazzowych na świecie – NDR Big Band.
Trio akordeonowe założone W 1996 roku przez Janusza Wojtarowicza – lidera i autora większości kompozycji. Ewenement na europejskim i światowym rynku muzycznym. Wykonując własną muzykę, Motion Trio zmienia oblicze akordeonu. Motion Trio to grupa pod każdym względem oryginalna i wyjątkowa. Koncertuje na akordeonach, które W ich rękach zmieniają się W instrumenty o niewyczerpanych wręcz możliwościach. W swoim repertuarze nie ograniczają się do klasyki akordeonowej, ale eksperymentują, generując nowoczesne brzmienia i zamieniając swoje występy W misterne spektakle. Zespół odważnie podejmował i podejmuje próby łączenia swojej sztuki z twórczością wielu muzyków wielkiego formatu, takich jak: Michael Nyman, Krzysztof Penderecki, Bobby McFerrin, Tomasz Stańko, Leszek Możdżer czy Trilok Gurtu. Motion Trio o sobie: „W podobnym stopniu pasjonuje nas heavy metal, co jazz i muzyka współczesna"
Akordeonista, kompozytor, aranżer, producent muzyczny, autor muzyki teatralnej i filmowej, założyciel tria akordeonowego Motion Trio oraz wydawnictwa Akordeonus, wydającego płyty Motion Trio i partytury akordeonowe. Naukę gry na akordeonie i fortepianie rozpoczął W siódmym roku życia u swojego ojca Eugeniusza. Ukończył Państwowe Liceum Muzycze im. Fryderyka Chopina W Krakowie. Studiował akordeon na Akademii Muzycznej W Krakowie oraz organy (prywatnie) u prof. Andrzeja Białki. Jako solista akordeonista wyróżniany na wielu konkursach akordeonowych. Autor muzyki teatralnej do spektakli między innymi: Jerzego Jarockiego, Piotra Cieplaka, Rafała Kmity, Remigiusza Brzyka i innych. Jest kompozytorem większości utworów wykonywanych przez Motion Trio. Laureat Grand Prix ( z Motion Trio) IV Międzynarodowego Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej im. Krzysztofa Pendereckiego W 2000 roku. Stypendysta Prezydenta Miasta Krakowa W 2001 roku. Twórca idei, by trio akordeonowe – niczym kwartet smyczkowy – uczynić klasycznym składem wykonawczym, a tym samym pojęcie „tria akordeonowego" wprowadzić do literatury muzycznej na oznaczenie utworu napisanego na trzy akordeony. Autor vademecum dla kompozytorów „Jak pisać na akordeon" (Akordeonus 2007). Prowadził zajęcia mistrzowskie między innymi: na University of Chicago, W Konserwatorium Paryskim i Royal Academy of Music W Londynie. na potrzeby Motion Trio zaaranżował dzieła Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara, Pawła Szymańskego i Michaela Nymana. Wraz z Motion Trio wykonał je m.in. w: Carnegie Hall W Nowym Jorku, Skirbal Center of Performing Arts W Los Angeles, Konzerthaus W Wiedniu, Barbician Center W Londynie i wielu innych renomowanych salach koncertowych. W 2009 r. otrzymał nagrodę Fundacji Inne Brzmienia „Kobaltowa Muza" dla wybitnych muzyków za ich wkład W rozwój sztuki. W lutym roku 2011 został uhonorowany odznaką Honoris Gratia W dowód uznania za zasługi dla Krakowa i jego mieszkańców.
Edukację muzyczną rozpoczął W dziesiątym roku życia, jako uczeń Państwowej Szkoły Muzycznej W Miechowie, W klasie akordeonu mgr. Wiesława Kusiona, u którego też kontynuował naukę W Państwowym Liceum Muzycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego W Tarnowie. Akademię Muzyczną ukończył z wyróżnieniem W klasie akordeonu ad. Janusza Patera W Krakowie. Autor kilku kompozycji wykonywanych przez Motion Trio. Laureat krajowych i międzynarodowych konkursów akordeonowych. z Motion Trio zdobył Grand Prix IV Międzynarodowego Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej im. Krzysztofa Pendereckiego W 2000 roku. Brał udział W zajęciach mistrzowskich min. na University of Chicago, W Konserwatorium Paryskim i Royal Academy of Music W Londynie. Wystąpił W 31 krajach świata, W tym min. w: Carnegie Hall W Nowym Jorku, Skirbal Center of Performing Arts W Los Angeles, Konzerthaus W Wiedniu, Barbician Center W Londynie i wielu innych renomowanych salach koncertowych. W 2009 r. otrzymał nagrodę Fundacji Inne Brzmienia „Kobaltowa Muza" dla wybitnych muzyków za ich wkład W rozwój sztuki. W lutym roku 2011 został uhonorowany odznaką Honoris Gratia W dowód uznania za zasługi dla Krakowa i jego mieszkańców.
Naukę gry na akordeonie rozpoczął W siódmym roku życia u mgr. Eugeniusza Ajdamacha W PSM W Augustowie. Ukończył Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. Ignacego Paderewskiego W Białymstoku. Studiował akordeon na Akademii Muzycznej W Krakowie. Laureat wielu konkursów akordeonowych, kameralnych, jazzowych. Współtwórca zespołu Que Passa, z którym koncertował osiem lat, wykonując improwizowaną muzykę flamenco, latino oraz jazz. W Motion Trio od 1999 r. Laureat Grand Prix IV Międzynarodowego Konkursu Współczesnej Muzyki Kameralnej im. Krzysztofa Pendereckiego W 2000 roku. Uczestniczył W zajęciach mistrzowskich min. na University of Chicago, W Konserwatorium Paryskim i Royal Academy of Music W Londynie. z Motion Trio wystąpił W 31 krajach świata, występując min. w: Carnegie Hall W Nowym Jorku, Skirbal Center of Performing Arts W Los Angeles, Konzerthaus W Wiedniu, Barbician Center W Londynie i wielu innych renomowanych salach koncertowych. W 2009 r. otrzymał nagrodę Fundacji Inne Brzmienia „Kobaltowa Muza" dla wybitnych muzyków za ich wkład W rozwój sztuki. W lutym roku 2011 został uhonorowany odznaką Honoris Gratia W dowód uznania za zasługi dla Krakowa i jego mieszkańców.
Uznany W świecie klarnecista i kompozytor. Uważany jest za jednego z najwybitniejszych francuskich muzyków jazzowych i nazywany architektem współczesnego europejskiego jazzu. Nie zamyka się W świecie tego jednego gatunku muzycznego. Jest również wykonawcą muzyki klasycznej i współczesnej oraz twórcą muzyki filmowej (trzykrotnie jego kompozycje do filmów zdobywały najwyższe nagrody). Współpracował zarówno z uznanym na całym świecie autorytetem W dziedzinie muzyki klasycznej – Pierrem Boulezem, jak i z wybitnym kontrabasistą jazzowym Miroslavem Vitousem, a także gwiazdą muzyki francuskiej Sergem Gainsbourgiem.
Bojan z (Bojan Zulfikarpašić) to wielokrotnie nagradzany serbski pianista jazzowy, obecnie tworzący we Francji. Początkowo występował na jugosłowiańskiej scenie muzycznej, wykonując zarówno jazz, jak i muzykę rockową. Po przeprowadzce do Paryża powoli zdobywał doświadczenie i rozgłos na europejskiej arenie jazzowej, współpracując min. z takimi artystami jak: Noël Akchoté, Julien Lourau, Magic Malik, Henri Texier, Michel Portal, Karim Ziadm, Kudsi Erguner. Wyraźny ślad we wszystkich projektach, W których artysta bierze udział, zostawia mieszanka tradycyjnego jazzu z domieszką inspiracji bałkańskich. Bojan z jest laureatem nagrody dla Muzyka Roku Francuskiej Akademii Jazzu (2002) i European Jazz Prize (2005) dla najlepszego europejskiego artysty jazzowego. Tę prestiżową nagrodę przyznało jury złożone z krytyków muzycznych z 23 krajów Europy.
Wybitny czeski kontrabasista jazzowy. Absolwent Konserwatorium Praskiego. Po ukończeniu stypendium naukowego na słynnej Berklee College of Music W Bostonie pozostał na emigracji, przenosząc się z Bostonu do Nowego Jorku. od połowy lat 60. gra koncerty i nagrywa W studiu z takimi artystami jazzu jak: Bob Brookmeyer, Chick Corea, Miles Davis, Art Farmer, Stan Getz, Charlie Mariano, Herbie Mannem, Larry Coryell, Jan Hammer, Freddie Hubbard i wielu innych. Współzałożyciel, wraz z pianistą Joe Zawinulem i saksofonistą Waynem Shorterem, legendarnego zespołu Weather Report. Nagrywa dla prestiżowej niemieckiej wytwórni ECM. Przez ostatnich kilkanaście lat pogłębiał wiedzę na temat elektroniki i samplingu, komponując i nagrywając swoje produkcje W towarzystwie m.in. Jana Garbarka, Stanleya Clarke'a, Jacka DeJohnette’a, Johny’ego McLaughlina i Randy’ego Breckera.
Wybitny polski gitarzysta jazzowy, absolwent Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej W Katowicach. Współpracował z wieloma gwiazdami muzyki jazzowej. Laureat Nagrody Prezydenta Miasta Krakowa za wybitne osiągnięcia W dziedzinie kultury oraz Fryderyka W roku 1998 za album „Songs and Other Ballads". Wykładowca W Krakowskiej Szkole Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Koncertował i występował na festiwalach na całym świecie, wielokrotnie W USA. W swojej karierze grał z całą czołówką polskiego jazzu (np. ze Sławomirem Kulpowiczem, Henrykiem Majewskim, Zbigniewem Namysłowskim, Zbigniewem Seifertem, Janem Ptaszynem Wróblewskim, ale także Ewą Bem czy Andrzejem Zauchą) i wieloma światowymi gwiazdami, W tym: Artem Farmerem, Freddiem Hubbardem, Eddiem Hendersonem, Joe Zawinulem, Garym Bartzem, Carterem Jeffersonem, Vincem Mendozą, Johnem Abercrombiem, Hamietem Bluiettem, Idrisem Muhammadem, Ronniem Burragem, Harviem Swartzem, Mikiem Sternem, Jackiem Wilkinsem, Cameronem Brownem, Andym McKeem, Gregiem Bandym, Davidem Gilmorem i Dave’em Friedmanem.
Kompozytor, aranżer, perkusista, absolwent ASP W Krakowie. W 1981 roku wyjechał do USA, a następnie kilka lat później przeniósł się do Kanady. W latach 90. powrócił do Polski. Muzycy, z którymi grał, to min.: Dave Liebman, Greg Osby, Marc Copland, John Abercrombie, Gary Thomas, Joey Calderazzo, Kenny Wheeler, Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko.
Jeden z najważniejszych perkusistów współczesnego jazzu, przez 13 lat członek zespołu Milesa Davisa i przyjaciel legendarnego trębacza. Występował także z tak wybitnymi muzykami jak: Freddie Hubbard, McCoy Tyner, Wayne Shorter, Bobby Hutcherson, John Scofield, Pat Metheny, Charlie Haden, Randy i Michael Breckerowie, Bill Evans, George Benson, Kenny Drew, Carmen McRae, Stan Getz, Toots Thielemans, Dexter Gordon, Chick Corea, Ron Carter. Przez wiele lat koncertował z zespołami Herbiego Hancocka, Sonny’ego Rollinsa i Joego Hendersona. Jest wszechstronnym perkusistą swobodnie poruszającym się W wielu nurtach jazzu, od be-bopu poprzez free do jazz-rocka i fusion.
Saksofonista, kompozytor, aranżer, bandleader. Absolwent Berklee College of Music. Członek sekstetu Herbiego Hancocka i zespołu Ala Fostera. Grał z takimi muzykami jak: Ron Carter, Clark Terry, Benny Golson, Jimmy Heath, Eric Reed oraz z Mingus Big Band. W jego autorskich projektach uczestniczyli: Kurt Rosenwinkel, Aaron Goldberg, Ben Street, Jeff Ballard, Kevin Hays, Ron Carter, Al Foster, Brad Mehldau.
Jazzowy pianista młodego pokolenia z ugruntowaną pozycją, koncertował W klubach i na festiwalach całego świata, współpracując min. z: Wyntonem Marsalisem, Gregiem Osbym, Alem Fosterem, Eddie Hendersonem, Carlem Allenem. Jako absolwent Boston College i Juliard School of Music W Nowym Jorku wygrał American Jazz Piano Competition W 2004 roku.
Kontrabasista, członek Kevin Hays Trio, Al Foster's Group, Eli Degibri Quartet, zespołu Wayfarer. Współpracuje także z tak utytułowanymi muzykami jak: Eddie Henderson, Eli Degibri, Gary Versace, Mike Moreno, Sam Yahel, Bruce Barth, Gerald Clayton, George Garzone, Chris Potter, Jim Snidero, Francisco Mela oraz Toshiko Akiyoshi, Lee Konitz, Jacky Terrasson, Lew Tabakin, Walt Weiskopf, Joshua Redman, Billy Drummond, John Scofield, Peter Bernstein, Brad Mehldau, Bill Stewart, a także the Vanguard Jazz Orchestra.
Jeden z najciekawszych trębaczy średniego pokolenia. Wallace pobierał lekcje u największych trębaczy klasycznego amerykańskiego jazzu: Clarka Terry’ego, Dizzy’ego Gillespiego i Milesa Davisa, który był dla niego mentorem i przyjacielem. Koncertowali z nim min.: Tony Williams, Ornette Coleman, Art Blakey, Elvin Jones, Philly Joe Jones, Walter Davis Jr., Herbie Hancock, David Murray, McCoy Tyner, Sonny Rollins, Curtis Fuller, Carole King, Joni Mitchell, Dizzy Gillespie czy Quincy Jones.
Pianista i kompozytor. Laureat Konkursu Eurowizji oraz Konkursu pianistycznego im. Rachmaninowa W Moskwie. Występował na najlepszych scenach świata, m.in. W Carnegie Hall, Opera City Tokio oraz W Parlamencie Europejskim W Brukseli. Nagrał kilkanaście albumów, wśród nich jeden ze statusem złotej płyty. Artysta kształcił się pod kierunkiem profesorów: Viery Nosiny, Tatiany Shebanovej, Wiktora Mierzanowa i Andrzeja Jasińskiego.
Utalentowana pianistka, laureatka wielu konkursów fortepianowych, m.in. konkursu im. Rubinsteina we Francji. Uczestniczka licznych festiwali muzycznych. Gościła W wielu słynnych salach koncertowych, tak renomowanych jak np. Konserwatorium W Moskwie, Paryżu, Helsinkach. Brała udział W kursach mistrzowskich u wybitnych pedagogów, W tym: Diny Yoffe, Andrzeja Jasińskiego.
Charyzmatyczny pianista i kompozytor, pomysłodawca i inicjator festiwalu PalmJazz W Gliwicach. Zorientowany W stronę jazzu, etno i muzyki elektronicznej. Przewodził wielu znanym i cenionym zespołom muzycznym. Artysta tworzy W oparciu o inspiracje z podróży Po całym świecie, łącząc ze sobą elementy różnych kultur. W jego autorskich projektach KK Plus oraz Sessions wzięło udział wielu wybitnych muzyków z całego świata, m.in.: Clarence Penn, Joey Calderazzo, Zbigniew Namysłowski, Fima Ephron, Vladiswar Nadishana, David Kuckermann i inni. Nagrał kilkanaście albumów. Komponował muzykę dla filmu, teatru, a także dla dzieci. Jest laureatem międzynarodowych konkursów fortepianowych i kompozytorskich oraz twórcą HH Poland studio, niekomercyjnego przedsięwzięcia wspierania twórczości artystów muzyków.
Na festiwalu artysta przedstawi projekt „Sagrada Familia” z udziałem wybitnych muzyków klasycznych – Jekateriny i Stanisława Drzewieckich, wspaniałych artystów etnojazzowych Pearls:Reut Rivki Shabi, Dimy Gorelika,Toma Dayana i Borisa Malkowskiego oraz legendy polskiego i światowego jazzu Zbigniewa Namysłowskiego.
Wokalistka śpiewu klasycznego i jazzu, posługuje się też biegle elementami folkloru greckiego, macedońskiego i izraelskiego. Jest bardzo wszechstronna, z dużą swobodą wykonuje partie wokalne W muzyce klasycznej (np. Pamina W „Czarodziejskim flecie” Mozarta), jak również W przedsięwzięciach z pogranicza muzyki improwizowanej i etnicznej. Studiowała u takich sław jak Rita Dams czy Jill Feldman. Współpracuje z Jerusalem IBA Symfonic Orchestra oraz Królewskim Konserwatorium W Hadze. Jest stale obecna W holenderskim radiu. Koncertowała W Europie, Izraelu i USA. Bierze udział W artystycznych projektach muzycznych Krzysztofa Kobylińskiego.
Gitarzysta - uczeń Arniego Lawrence’a. Muzycy, z którymi współdziałał, to m.in.: Max Roach, James Moody, Anat Cohen, Eli Degibri, Avishai Cohen, Omer Avitai, Nizar Francis, Itamar Dohari, Johnathan Avishai. Stale współpracuje z Krzysztofem Kobylińskim. W swojej grze wykorzystuje różnorodne elementy muzyki z okolic Morza Śródziemnego.
Akordeonista, pianista, kompozytor i wszechstronny improwizator. To wymykający się klasyfikacjom artysta, poszukujący inspiracji niezależnie od ograniczeń gatunkowych. Łączy jazz z folkiem, muzyką klasyczną i tradycyjnymi żydowskimi nutami. Mieszkał W Odessie, Moskwie, Tel-Avivie, a obecnie W Krakowie. Wziął udział W ponad pięćdziesięciu projektach teatralnych. Jego nazwisko pojawiło się na ponad trzydziestu albumach muzycznych, W tym dwóch autorskich. Występował na festiwalach W wielu krajach europejskich, a także W USA i Chinach.
Perkusista grający również na instrumentach ludowych. Ukończył Wydział Kompozycji Konserwatorium W Tel-Aviw'ie. Koncertował i nagrywał W wielu krajach Europy, min. W Polsce z Krzysztofem Kobylińskim, Nadishaną oraz Dimą Gorelikiem.
Wybitny saksofonista jazzowy, aranżer i kompozytor. Legenda polskiego jazzu. Multiinstrumentalista – z wykształcenia wiolonczelista, z wyboru puzonista, saksofonista altowy i sopranowy, także flecista. Jako pierwszy polski muzyk jazzowy nagrał płytę zagranicą (album „Lola” dla Decca UK). Jego dyskografia obejmuje dziś ponad 30 autorskich płyt. Zasadniczy wpływ na stylistykę muzyki Namysłowskiego ma jego fascynacja polskim folklorem oraz znajomość sonorystyki amerykańskiego jazzu. Jego styl gry odznacza się swoistym, intensywnym żarem i napięciem. Przez wiele lat był artystą nie tylko kreującym nowe jazzowe stylistyki, ale i promującym wykonawców, którzy W jego zespołach zdobywali muzyczne doświadczenie (Cz. Bartkowski, L. Możdżer, S. Kulpowicz). Namysłowski, otaczając się najlepszymi polskimi muzykami, miał łatwość budowania nowych zespołów, W których dawał innym artystom możliwość autokreacji. Grał min. z takimi wykonawcami jak: Włodzimierz Gulgowski, Tadeusz Wójcik, Czesław Bartkowski, Adam Matyszkowicz, Janusz Kozłowski, Roman Dyląg, Jon Christensen, Stanisław Cieślak, Tomasz Szukalski, Paweł Jarzębski, Kazimierz Jonkisz, Wojciech Karolak, Sławomir Kulpowicz, Janusz Stefański, Kuba Stankiewicz, Darek Oleszkiewicz, José Torres, Janusz Skowron, Zbigniew Wegehaupt, Cezary Konrad, Leszek Możdżer. Koncertował na licznych festiwalach i trasach we wszystkich krajach Europy oraz W USA, Kanadzie, Indiach, Australii, Nowej Zelandii, Izraelu, Afryce Południowej, Meksyku, Brazylii, Kuwejcie, Szwecji, Austrii oraz na Kubie.
To z całą pewnością najważniejszy dziś, obok Pata Metheny’ego i Billa Frisella, gitarzysta W świecie jazzu, bluesa i muzyki funky. Współpracownik Milesa Davisa, który W znaczący sposób stanowił o brzmieniu jego zespołów W latach 80. Cechują go: wybitny kunszt instrumentalny oraz elastyczność repertuarowa (gitarzysta nie stroni od nowych brzmień i rockowych riffów – zawsze jednak solidnie osadzonych W bluesie), które stanowią o wielkim sukcesie komercyjnym i artystycznym jego muzyki. Doskonała gitarowa technika i brzmienie Scofielda nawiązują do różnorodnych nurtów amerykańskiej tradycji, a muzyka, którą tworzy, od wielu lat łączy pokolenia melomanów i słuchaczy, nie tylko samego jazzu, ale także bluesa, rocka, a nawet muzyki soul i gospel. Oto jak sam siebie charakteryzuje W wywiadzie udzielonym niedawno dla magazynu „Gitarzysta” :
Zaczynałem jako bardzo młody chłopak, W wieku jedenastu lat, gdy dostałem swoją pierwszą gitarę. Rozpoczynałem, jak każdy, od łatwej muzyki rockowej słuchanej z radia, próbując dobierać akordy do utworów, tak więc początkowo były to rock i folk. Gdy weźmiesz sto piosenek, które były na szczycie – począwszy od roku 1963, potem 1964 i 1965 - to zobaczysz, jakich piosenek słuchałem i ile ich przerobiłem. Słuchałem Po prostu radia, jak każdy dzieciak W tamtych czasach. Moi rodzice nie byli muzykalni, tak więc byłem zdany na samego siebie. Potem zwróciłem się W stronę bluesa – jako nastolatek kochałem bluesa, zarówno wywodzącego się z muzyki folk, jak i tego, którego pochodną jest rock and roll. Szczególnie lubiłem B.B. Kinga, którego ciągle uważam za prawdziwego innowatora. Lubiłem także innych bluesmanów, zwłaszcza Alberta Kinga, Otisa Rusha, a także Claptona i Hendriksa. To był mój punkt wyjścia, ale dość szybko zająłem się jazzem.
(…) Kochałem brzmienie jazzu. Gdy jako nastolatek usłyszałem płyty Milesa Davisa, Charliego Parkera czy Coltrane’a – mimo że niewiele z nich wtedy rozumiałem – naprawdę spodobały mi się. Tak więc to oni byli moimi głównymi mentorami, ale słuchałem także gitarzystów jazzowych. Zacząłem od Django Reinhardta, słuchałem go z płyty „Djangology", którą ojciec kupił mi, kiedy byłem bardzo młody. Ta muzyka była niesamowita, lecz pod każdym względem zbyt trudna dla mnie. na tym krążku znajdował się utwór „Beyond the Sea", który uwielbiałem. Poznałem go także W wersji śpiewanej – moja siostra miała płytę Bobby’ego Darina i tam był ten utwór. Jednak szybko zacząłem słuchać też innych gitarzystów jazzowych, jak Pat Martino, George Benson, a później Jim Hall. Bardzo lubiłem też McLaughlina, którego usłyszałem Po raz pierwszy z zespołem Tony Williams Lifetime, a także na płycie „Bitches Brew" Milesa Davisa. Bardziej lubiłem swingowy jazz, funk i blues niż fusion. W sumie to jest to, co robię obecnie.
(…) Uważam, że „jazzu można się nauczyć, ale nie można go nauczyć kogoś" - bardzo lubię to zdanie, choć nie jest mojego autorstwa. Musisz wszystko zrobić sam. Mimo to pójście do Berklee College of Music okazało się dla mnie świetnym posunięciem, ponieważ można tam było spotkać wielu wspaniałych muzyków, a dla początkującego artysty najważniejsze jest, aby otaczał się muzykami lepszymi od siebie. Tym właśnie było Berklee dla mnie – dzieciaki i nauczyciele, którzy byli guru dla tych pierwszych.
www.magazyngitarzysta.pl/ludzie/wywiady/528-john-scofield.html
John Scofield to gitarzysta i kompozytor tworzący najwspanialsze albumy współczesnego jazzu, który współpracował z najwybitniejszymi osobowościami współczesnej muzyki improwizowanej, jazzu i bluesa, min.: Milesem Davisem, George’em Dukiem, Garym Burtonem, Charlesem Mingusem, Ronem Carterem, Zbigniewem Seifertem, Joem Lovano, Jackiem De Johnette’em, Larrym Coryellem, Billem Frisellem, Mikiem Sternem, Patem Methenym, Gerrym Mulliganem, Chetem Bakerem, Billym Cobhamem, McCoyem Tynerem, Markiem Johnsonem, Herbiem Hancockiem, Michaelem Breackerem, Bradem Mehldauem, Dave’em Hollandem, Alem Fosterem, Joe Hendersonem, Charliem Hadenem.
Najpełniej zaistniał, realizując jednak własne pomysły W autorskich formacjach. do stałej współpracy pozyskał min.: George'a Mraza, Adama Nussbauma, Steve'a Swallowa, Joego Lovano, Billa Stewarta, Larry’ego Grenadiera, Dennisa Irwina, Petera Erskine'a, Billa Friesella i zespół Medeski, Martin and Wood. Wspaniale rozwija się także jego talent kompozytorski, gitarzysta ma na swoim koncie również nagrania muzyki współczesnej z orkiestrami symfonicznymi oraz nagrania dokonane na gitarze akustycznej.
Wybitny kontrabasista i gitarzysta basowy. Już W college'u grał nowoczesny be-bop wraz z Ianem Underwoodem – późniejszym saksofonistą Franka Zappy. W 1960 r. podjął współpracę z trio Paula Bleya, by następnie koncertować i nagrywać z Jimmym Giuffrem, Artem Farmerem i George’em Russellem. W 1964 r. krytycy magazynu „Down Beat” okrzyknęli go najlepiej zapowiadającym się młodym artystą. W lipcu następnego roku Swallow dołączył do kwartetu Stana Getza, W którym pozostał do 1967 r. W latach 1967-70 grał W kwartecie Gary'ego Burtona, a w latach 1970-73 występował z pianistami: Artem Landem i Mikiem Nockiem. od początku lat 70. sporadycznie współpracował z Mikiem Gibbsem, a najczęściej z awangardową kompozytorką i pianistką Carlą Bley. z nią zrealizował ważne nagrania nowoczesnego jazzu lat 70. i 80. W 1980 r. wydał album „Home” z muzyką do wierszy Roberta Creeleya. Komponował też dla Gibbsa, Burtona i Chicka Corei („Arise Her Eyes", „Chelsea Bells", „Como En Vietnam" i „Hotel Hello"). John Scofield, który przez wiele lat grał i nagrywał ze Swallowem, uważa go za swego najważniejszego muzyka. Pod koniec lat 80. basista nagrał serię duetów z Carlą Bley i nawiązał współpracę z brytyjskim saksofonistą Andym Sheppardem (w 1991 r. grał z nim W trio, do którego zaprosił także Carlę Bley). Jest jednym z najwybitniejszych basistów nowoczesnego jazzu, konsekwentnie poruszającym się W obranej stylistyce, chętnie zapraszanym do współpracy i nagrań.
Jeden z najwszechstronniejszych współczesnych perkusistów. Związany przede wszystkim z nowojorską sceną jazzową. Zadebiutował brawurowo na początku lat 80., pojawiając się W zespołach Charliego Hadena i Joe Hendersona. Formalnie dał się poznać szerszej publiczności W 1987 roku, realizując – wspólnie ze Scottem Kreitzerem – album „Kick'n Off ". Jednak prawdziwą karierę zrobił, koncertując i nagrywając z gitarzystami: Patem Methenym i Johnem Scofieldem. Albumy „Trio" oraz „Trio-Live” ( z P. Methenym) i „Meant To Be", „Quiet" czy „Hand Jive" ( ze Scofieldem) stały się znaczącymi dokumentami nowoczesnego jazzu ostatnich lat. Perkusista jest także liderem własnych formacji, z którymi zarejestrował kilka ciekawych albumów. Debiutancki „Snide Remarks" zyskał doskonałe recenzje W prestiżowych jazzowych magazynach W USA i Europie. Stewart jest przede wszystkim doskonałym instrumentalistą W zespołach innych sław współczesnego jazzu; współtwórcą sukcesów Michaela Breckera, Dona Grolnicka, Jima Halla, Joe Hendersona, Maceo Parkera, Lee Konitza, Jamesa Moody’ego, Joego Lovano, Chicka Corei, Larry'ego Goldingsa, Marca Coplanda, a nawet albumów i koncertów Jamesa Browna.
Kontrabasista, kompozytor i aranżer jazzowy. Jego muzyka jest połączeniem wpływów bliskowschodnich, wschodnioeuropejskich i afrykańskich. Magazyn „Down Beat” nazwał Cohena „wizjonerem gatunku i jednym z najciekawszych muzyków ostatnich lat”, zaś́ izraelska gazeta „The Jerusalem Post” okreś́liła go jako: „najbardziej udany <<produkt eksportowy>> izraelskiej sceny jazzowej”. Magazyn „Bass Player” zaliczył Cohena do grona 100 najbardziej wpływowych basistów XX wieku. Nagrywał i koncertował z wieloma czołowymi postaciami światowego jazzu, takimi jak Chick Corea, Bobby McFerrin, Roy Hargrove, Herbie Hancock, Nnenna Freelon i Paquito D'Rivera.
Pianista i kompozytor cechujący się silnym oraz oryginalnym brzmieniem. Grał min. z: Avim Lebovichem, Zoharem Fresco, Danielem Zamirem, Ilianem Salem. Ostatnio współpracował z Avishaiem Cohenem, produkując wspólnie z nim album „Duende”, wydany dla legendarnej amerykańskiej wytwórni płytowej Blue Note.
Trębacz, kompozytor i producent, który W swej twórczości łączy wiele gatunków muzycznych: jazz, ambient, house, electronic. Mieszając je, dąży do uzyskania możliwie głębokiej intensywności dźwięków.
Od dzieciństwa interesował się muzyką, zachęcany do tego przez swego ojca – również muzyka. Grał W szkolnych zespołach i klubach. W 1979 r. wyjechał z Sula na studia do konserwatorium W Trondheim, gdzie szybko rozwinął swój oryginalny styl, zyskując opinię jednego z największych talentów muzycznych W Norwegii.
Molvaer był wówczas pod wpływem różnych inspiracji muzycznych – Milesa Davisa, Dona Cherry'ego, Billie Holiday, Briana Eno, Joni Mitchell i Billa Laswella. Jego zainteresowanie zarówno muzyką akustyczną, jak i elektryczną przełożyło się na łatwość poruszania się pomiędzy dźwiękami spod znaku popu, rocka, funku czy jazzu. Te umiejętności i możliwości sprawiły, że stał się bardzo poszukiwanym partnerem do różnych przedsięwzięć.
Po doświadczeniu z norweskim combo „Masqualero” Molvaer został zaproszony do współpracy z ECM przez jej szefa Manfreda Eichera, m.in. do nagrań z Robynem Schulkowskym.
Jako lider zadebiutował W 1997 r. albumem „Khmer", który swoją hipnotyczną muzyką zrobił duże wrażenie na słuchaczach i krytykach. Płyta została nagrodzona m.in. German Record Critics Award i norweską Grammy.
Norweski wirtuoz gitary znany ze swojego eksperymentalnego stylu. Kompozytor. Posiada niesamowitą prezencję sceniczną i ogromną wyobraźnię muzyczną, mistrz improwizacji. Członek Monolothic, PUMA, Nils Petter Molvaer Band, jak również solista. Producent ostatniego albumu Nilsa Pettera Molværa – „Baboon Moon”.
Norweski perkusista kojarzony z muzyką experimental electronic jazz. Kompozytor, producent. Grał min. z taki artytami, jak: Madrugada, Hanne Hukkelberg, Serena Maneesh, Mathias Eick, Arve Henriksen, Mike Patton.
Wszechstronny muzyk jazzowy. Dał się poznać głównie jako pianista, organista, saksofonista, a także poszukiwany kompozytor i aranżer. Debiutował W połowie lat 50. jako saksofonista W zespole Jazz Believers. W następnych latach (1959-60) występował z The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego. Jednocześnie grał na fortepianie W zespołach Andrzeja Kurylewicza i Jerzego Matuszkiewicza. Po krótkim okresie kierowania własnym trio (1962), współpracował W latach 1963-66 z Polish Jazz Quartet Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Przez kilka lat (1966-73) przebywał W Skandynawii, gdzie grał W różnych szwedzkich i międzynarodowych zespołach.
Szczególnie ważna W tym czasie była współpraca z Michałem Urbaniakiem, z którym koncertował W Europie i USA. Po powrocie do kraju założył wraz z Janem Ptaszynem Wróblewskim jeden z ważniejszych zespołów polskiego jazzu, kwartet Mainstream. Zespół grał W składzie: Czesław Bartkowski –perkusja, Marek Bliziński – gitara, Wojciech Karolak – organy i fortepian, Jan Ptaszyn Wróblewski – saksofon. Karolak stał się poszukiwanym i modnym muzykiem, pojawiał się W zespołach Janusza Muniaka, Zbigniewa Namysłowskiego, Tomasza Szukalskiego, W Studio Jazzowym Polskiego Radia oraz z happy-jazzową grupą SPPT Chałturnik.
W 1979 r. postanowił ograniczyć koncerty i poświęcić się kompozycji. Tworzył wówczas popularne piosenki rozrywkowe i kabaretowe, pisane najczęściej do tekstów żony – Marii Czubaszek. W 1984 r. zaczął znowu koncertować. Powstało wówczas trio, W którym gra z saksofonistą Tomaszem Szukalskim i perkusistą Czesławem Bartkowskim.
Ukończył Akademię Muzyczną W Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Zadebiutował na scenie jazzowej W 1997 roku W zespole Quintessence Eryka Kulma. W roku 1998, wraz z zespołem Parnas Jazz Quintet, został laureatem 1. miejsca na festiwalach: Jazz Juniors, Pomorska Jesień Jazzowa oraz 2. miejsca na Festiwalu Standardów Jazzowych W Siedlcach. W 1999 roku rozpoczął współpracę z Jerzym Małkiem i jego kwintetem. Zespół zdobył 1. miejsca na festiwalach: Jazz Juniors '99, Pomorska Jesień Jazzowa '99 oraz na Konkursie Młodych Zespołów Jazzowych W Gdyni W roku 2000. Tomasz Grzegorski jest również laureatem 3. miejsca na Międzynarodowych Zmaganiach Jazzowych W Szczecinie W 2003 r. W 2005 roku został zaproszony przez światowej sławy skrzypka Nigela Kennedy’ego do zespołu Nigel Kennedy International Quintet, z którym grał koncerty na całym świecie: W Australii, Austrii, Chinach, Czechach, Francji, Japonii, Korei Płd., Libanie, Norwegii, Palestynie, Szwajcarii, Szwecji i na Ukrainie. Współpracował i nagrywał między innymi z:Januszem Muniakiem, Kazimierzem Jonkiszem, Markiem Bałatą, Andrzejem Cudzichem, Wojciechem Groborzem, Wojciechem Karolakiem, Leszkiem Kułakowskim, Jarosławem Śmietaną, słowackim triem Nothing But Swing, Josef "Dodo" Sosoka Jazz Family oraz kubańskim trębaczem Lazaro Cruzem. Występował na wielu festiwalach W kraju, jak i za granicą, takich jak: Jazz Jamboree, Jazz nad Odrą, Sopot Molo Jazz Festiwal, Jazz na Starówce, Świdnik Jazz Festiwal, Festiwal Pianistów Jazzowych W Kaliszu, Komeda Jazz Festiwal, Kaunas Jazz Festival (Litwa), Swing White Nights (St. Petersgurg, Rosja), Jazz pod Hradom (Słowacja), Leverkusen Jazztage (Niemcy), Hague Jazz Festival (Holandia) i wielu innych.
jest absolwentem Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej na Akademii Muzycznej W Katowicach. Ten wyróżniający się na polskiej scenie muzycznej trębacz i kompozytor ma na swoim koncie wiele sukcesów. Jego kwintet prezentował się na szeregu konkursów i festiwali jazzowych W Polsce i za granicą, zdobywając pierwsze miejsca i nagrody indywidualne. do najważniejszych należą: pierwsze miejsce na Jazz Juniors 1999 oraz „Klucz do Kariery" na Pomorskiej Jesieni Jazzowej, zdobyty W tym samym roku. W 2000 r Jerzy Małek został laureatem Międzynarodowego Konkursu Improwizacji Jazzowej W Katowicach oraz „Nową nadzieją" W corocznej ankiecie czytelników Jazz Forum. W 2004 r. artysta zdobył trzecie miejsce na Międzynarodowych Zmaganiach Instrumentów Dętych W Szczecinie, W których udział brali muzycy z Europy i USA. Jak dotąd Małek grał z takimi muzykami jak: Janusz Muniak, Tomasz Szukalski, Zbigniew Namysłowski, Michał Urbaniak, Andrzej Jagodziński, Wojciech Karolak, Steve Logan, Gary Guthman, Stanisław Sojka, Janusz Strobel, Wojciech Groborz, Hanna Banaszak, Ewa Bem, Dan Tepfer, Maria Schneider i inni.
Perkusista i kompozytor doskonale wykonujący zarówno klasyczny jazz, jak i różnorodne formy muzyki nowoczesnej, współpracował m.in. ze Stanisławem Sojką, Januszem Muniakiem, Tomaszem Gwicińskim, Leszkiem Możdżerem, Maciejem Sikałą, Andrzejem Urnym, Tomaszem Szukalskim, Krzysztofem Kobylińskim, Piotrem Wojtasikiem, Jerzym Milianem, Tymonem Tymańskim, Johnem Zornem, Steve’em Loganem, Jarosławem Śmietaną, Niną Stiller, Joachimem Menclem.
Wybitny amerykański saksofonista i kompozytor. Studiował W Berklee College of Music, później został uhonorowany specjalną nagrodą tej uczelni oraz, W 1998 roku, tytułem doktora honoris causa. W swojej karierze koncertował i pracował z takimi muzykami jak: John Scofield, Bill Frisell, Dave Liebman, Michael Brecker, Paul Motian, Elvin Jones, Gunther Schuller. Współpracował z Albertem Daileyem i Chetem Bakerem, był solistą W big-bandzie Woody'ego Hermana oraz The Thad Jones/Mel Lewis Orchestra, grał z Charlie Haden's Liberation Music Orchestra, Aldem Romano i na saksofonie tenorowym u Lonniego Smitha. Dla legendarnej wytwórni Blue Note Records nagrał ponad 20 doskonale ocenianych albumów, nagrywa także dla ECM, Soul Note, Enja i Evidence Records. Jego grę na saksofonach cechuje najwyższy kunszt, piękny ton, ekspresja i nieskończona inwencja W improwizacji.
To aktualnie jeden z najciekawszych trębaczy jazzu i nowej muzyki improwizowanej.
Dysponuje błyskotliwą techniką i charakterystycznym, łatwo rozpoznawalnym brzmieniem instrumentu. Muzyka, którą wykonuje, z jednej strony nacechowana jest nowatorstwem W traktowaniu jazzowej kompozycji, z drugiej – charakteryzuje się głębokim i erudycyjnym poszanowaniem różnorodnych muzycznych tradycji. Swoją muzyczną edukację rozpoczął od nauki gry na fortepianie W wieku 5 lat, jako siedmiolatek uczył się grać także na puzonie, a już dwa lata później na trąbce. Teorią jazzowej kompozycji i improwizacji zainteresował się W szkole średniej, ale występować przed publicznością zaczął dopiero jako student. W latach 1981-1983 studiował W Bostonie na słynnej Berklee College of Music oraz W New England Conservatory. Podczas studiów zafascynowany był twórczością Igora Strawińskiego, Antona Weberna, Oliviera Messiaena, Johna Coltrane’a oraz Steviego Wondera. od 1984 roku kontynuował naukę na nowojorskim uniwersytecie, a równocześnie koncertował razem z grupami jazzowymi, funkowymi i eksperymentalnymi. W latach 1987-1990 jeździł na międzynarodowe trasy z artystami, takimi jak: Horace Silver, Vincent Herring, Tim Berne, Don Byron, Dr. Nerve oraz The Bread and Puppet Theater. z początkiem lat 90. rozpoczyna nagrywać własną muzykę. Dziś jego bogata dyskografia ( 28 autorskich albumów i gościnny udział W ponad 100 nagraniach ) obejmuje płyty wydane W wytwórniach: The Hat Art, DIW, Soul Note, New Word Records, Arabesque, Songlines, Winter & Winter, RCA Victor Premonition Records.
W 2005 roku artysta utworzył własną firmę wydawniczą pn. Green Leaf Music. Dave Douglas współpracował m.in. z: Jimem Blackiem, Bradem Shepikiem, Johnem Zornem, Gregiem Cohenem, Joeyem Baronem, Billem Frisellem, Johnem Abercrombiem, Markiem Ribotem, George’em Lewisem, Jasonem Moranem, Markiem Turnerem, Louisem Sclavisem, Guy Klucsevsekiem, Markiem Feldmanem, Uri Cainem, Jamiem Saftem, Craigiem Tabornem, Joshem Rosemanem, Chrisem Potterem, Jamesem Genusem, Benem Perowskim, Michaelem Sarinem, Seanem Lennonem, Cibem Matto, Suzanne Vegą, Patricią Barber, Ikue Mori, Jubilantem Sykesem, Michaelem Formankiem, Myrą Melford, Markiem Dresserem, Gregiem Tardym, Romerem Lubambo, Erikiem Friedlanderem, Seamusem Blakiem, Chrisem Speedem, Cuongiem Vu, Susie Ibarrą, Royem Campbellem Jr., Baikidą Carrollem, Mishą Mengelbergiem, Barrym Altschulem, Clarencem Pennem, Marcusem Rojasem, Ethanem Iversonem, Billem Carrothersem oraz Billym Hartem.
Aktualnie Dave Douglas nie koncentruje się tylko na rolach instrumentalisty i bandleadera, pracuje również jako kompozytor, wykonawca, nauczyciel, organizator festiwali i warsztatów muzycznych. Przez ostatnie pół dekady Dave Douglas był kilkakrotnie wybierany na trębacza, kompozytora i jazzowego artystę roku przez takie instytucje jak: New York Jazz Awards, „Down Beat”, „JazzTimes”, „Jazziz” oraz Italian Jazz Critics’ Society. Douglas gościł W Polsce wielokrotnie, zawsze ściągając na swoje koncerty liczną publiczność, kilkakrotnie grał na Górnym Śląsku W ramach cyklu: jaZZ i okolice.
Pianista, absolwent Berklee College of Music. Pomimo młodego wieku ma na swoim koncie częste artystyczne współprace z m.in.: Nicholasem Paytonem, Jeffem „Tain" Wattsem, Rodneyem Greenem, Lage Lundem, Oscarem Brownem Jr., Branfordem Marsalisem, Joem Lovano i Dave’em Douglasem.
Kontrabasistka, kompozytorka, pedagog. Nowy głos współczesnej muzyki improwizowanej i jazzu. Urodzona W Malezji, dorastała W Australii, zdobywając uznanie i nagrody na jazzowej scenie oraz grając W lokalnych grupach rockowych. z miłości do jazzu przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie występowała min. ze Steve’em Wilsonem, Kennym Barronem, Joelem Frahmem, T.S. Monkiem, Markiem Whitfieldem, George’em Garzone, Mikiem Moreno, Patrickiem Corneliusem i Slidem Hamptonem, Dave’em Douglasem, Kevinem Hayesem, Cyrusem Chestnutem.
Wybitny amerykański perkusista. Lista artystów, z którymi współpracował, jest imponująca, znajdują się na niej m.in.: Carmen McRae, Dizzy Gillespie, Tony Bennett, Chet Baker, Art Pepper, Stan Getz, Lee Konitz, Joe Lovano, Big Joe Turner, John Abercrombie, Mel Lewis, Pat Martino, Arthur Blythe, Ron Carter, James Carter, Harry Sweets Edison, David Sanborn, Al Jarreau, Jim Hall, Randy Brecker, Marian McPartland, John Scofield, Marc Johnson, Fred Hersh, John Taylor, Enrico Pieranunzi, Toots Thielemans, John Medeski, Marc Ribot, John Zorn, John Lourie, Bill Frisell, Fred Frith, Tim Berne, Uri Caine, Dave Douglas, Wayne Horvitz. Ponadto występował we własnym trio „Barondown" z Ellerym Eskelinem i Joshem Rosemanem oraz W kwartecie „Killer Joey” z Bradem Schepikiem, Steve’em Cardenasem i Tonym Scherrem, a także z grupami: Naked City, Masada, The Lounge Lizards. Współpracował z wieloma artystami spoza kręgu jazzowego, W tym m.in.: Laurie Anderson, Vinicusem Cantuarią, Davidem Bowie, Patricią Barber, Philipem Glassem i The Los Angeles Philharmonic.
koncerty klubowe
scena główna
