Z całą pewnością najwybitniejszy akordeonista jazzowy, który jako pierwszy wprowadził ten instrument do świata jazzowej improwizacji. Urodzony 12 grudnia 1950 roku w Cannes, we Francji, już bardzo wcześnie, bo w wieku czterech lat, rozpoczął swoją muzyczną edukację gry na akordeonie. Poza nauką gry na instrumencie studiował także teorię muzyki na konserwatorium w Nicei. W wieku 14 lat Galliano zachwycił się muzyką amerykańskiego trębacza złotej ery jazzu Clifforda Browna, który zwrócił jego uwagę na kontrapunkt i zagadnienia harmonii w improwizacji jazzowej. Następnie zainteresował się muzyką brazylijskich akordeonistów: Sivuca i Dominguinhos, odkrył amerykańskich akordeonistów: Tommy Gumina, Ernie Felice'a oraz włoskich wirtuozów: Felice Fugazza, Volpi i Fancelli. W tym czasie Galliano odwrócił się całkowicie od tradycyjnego stylu gry, który dominował we Francji. W 1973 roku przeniósł się do Paryża, gdzie u boku muzyków jazzowych koncertował, komponował, aranżował i dyrygował orkiestrami. Brał udział w nagraniach popularnych francuskich artystów, takich jak: Charles Aznavour i Juliette Greco, oraz komponował muzykę filmową. W latach 80-tych należał już do świata europejskich wirtuozów jazzu, nagrywał i koncertował z Chetem Bakerem, Toots Thielemannsem, Ronem Carterem, Aldo Romano czy Pierrem Michelotem. W 1991 roku, za radą wybitnego argentyńskiego bandoneonisty Astora Piazzolli, którego poznał już w 1983, Galliano wrócił do korzeni francuskiej gry na akordeonie, jednocześnie wzbogacił klasyczną technikę o zdobyte doświadczenia w celu dostosowania jej do potrzeb jazzowej improwizacji. W 1996 roku przepłynął Atlantyk, aby nagrać album: „New York Tango” z udziałem kontrabasisty George'a Mraza, perkusisty Al Fostera i gitarzysty Biréli Lagrene'a. Płyta ta została we Francji, wyróżniona nagrodą „Victoire de la Musique”. Od tego momentu Galliano zaczął zyskiwać ponad kontynentalną renomę koncertując i nagrywając z takimi muzykami jak: Enrico Rava, Charlie Haden, Michel Portal, Antonello Salis, Eddy Louiss, Daniel Humair, Jenny Clarke, Clarence Penn, Larry Grenadier, Jan Garbarek, Martial Solal, Hermeto Pascoal, Anouar Brahem, Paolo Fresu, Gary Burton, Gonzalo Rubalcaba, Mino Cinelu czy Wynton Marsalis. W roku 2011 francuski artysta podpisał ekskluzywny kontrakt z prestiżową wytwórnią płytową Deutsche Grammophon, dla której zrealizował dotychczas trzy albumy płytowe. Na swoim koncie ma ponad 40 płyt CD i kilka koncertowych nagrań w formacie DVD.
(AK)

www.richardgalliano.com